Solaria emitują promienie UV (głównie UVA, w mniejszym stopniu również UVB). Promieniowanie to powoduje wytwarzanie melaniny w skórze i powstawanie opalenizny. Reakcja skóry na promieniowanie ultrafioletowe jest taka sama, niezależnie od tego, czy promienie UV pochodzą z solarium czy ze słońca. Niektóre solaria emitują promieniowanie ultrafioletowe kilka razy silniejsze niż australijskie letnie słońce w samo południe. Dlatego nieprzemyślane korzystanie z solariów może bardzo wyraźnie zwiększyć ryzyko zachorowania na nowotworów skóry.

Ponieważ ok. 10% populacji Ameryki Północnej i Europy korzysta z solariów, Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) opracowała zasady racjonalnego korzystania z solariów. WHO nie zaleca korzystania z solariów osobom: z fototypem I lub II (większe ryzyko oparzenia niż estetycznej opalenizny), z licznymi znamionami barwnikowymi na skórze, z dużą ilością piegów, z oparzeniami słonecznymi w dzieciństwie, poniżej 18 roku życia, ze skórą uszkodzoną przez słońce, przyjmującym leki uwrażliwiające na promienie UV.

Solarium powinno być sprawne technicznie i odpowiadać warunkom przepisów państwa, w którym jest używane. W czasie naświetlania należy stosować okulary ochronne z filtrem UV. Nie należy korzystać z solarium w odstępach krótszych niż 48 godzin. Nie powinno się korzystać z solarium bez nadzoru wykwalifikowanego personelu (np. w solarium domowym lub w solarium „na monety”). Nie powinno się też stosować tzw. „przyspieszaczy” opalania.